امروزه آموزش توانمندسازي و ارتقا به عنوان يكي از راهکارهای اصلي توسعه منابع انساني بويژه در حوزه واحدهای صنعتي مورد توجه بسياري از صاحب نظران و مديران آموزش قرار گرفته است. این نگاه، از اهميت و جايگاه ويژه اي در امر برنامه ريزي و توسعه برخوردار بوده و هست. اين اهميت به ويژه در شكل خاص آن از اين مسأله نشات مي گيرد كه، کارکنان با اتکا به آموزش توام با پرورش نيروي انساني، خواهند توانست توانايي هاي شايان توجه خود را در ميدان عمل به مَنصه ظهور برسانند. مسئولين واحدهاي صنعتی، ناگزيرند به موقعيت و موفقيت واحد خود بيانديشند، و يكي از گزينه ها براي بالاتر بردن رشد علمي واخد صنعتی، حضور كاركنان در دوره هاي آموزشي ِ تخصصيِ می باشد.
“آموزش هاي تخصصی ” مهارت در تفكر و عمل را در ایفای نقش تقويت مي نمايد. ايجاد تفكر منطقي، انتقادي و انتقاد پذيري در كاركنان ايجاد و اساس اين نوع آموزش ها را تشكيل مي دهند زيرا انسان متفكر منطقي، از كليه امكانات به بهترين صورت بهره گرفته براي بهتر زيستن تلاش وافر مي نمايد.
